شكوفه : (در گياهي) هريك از گل‌هاي درختان ميوه كه معمولاً در فصل بهار مي‌شكفند.

شكوه : حالتي در كسي كه به بزرگي جلوه كند و احترام برانگيزد يا چشم‌ها را خيره كند، بزرگي، حشمت و جلال.

شكوفا : 1- ويژگي گل يا غنچه‌اي كه باز شده است، شكفته؛ 2- (به مجاز) با رونق، پيشرفته، رشد يافته.

شَلير : (= شَليل)،1- ميوه‌ي خوشبو و گوارا و آبدار شبيه شفتالو و هلو؛ 2- درخت اين ميوه.

شميسا : (= شمسا)، ( شمسا.

شمشاد : 1- (در گياهي) درختچه‌اي هميشه سبز با انواع مختلف كه در حاشيه‌ي باغچه‌ها كاشته مي‌شود؛ 2- (در قديم) مرزنگوش؛ 3- (در قديم) (به مجاز) شخص خوش قد و قامت؛ 4- (در قديم) (به مجاز) زلف و معشوق.

شمه : (عربی، شَمَّة) (در قدیم) بوی خوش.

شمسي : (عربي ـ فارسي) 1- (منسوب به شمس)، 2- داراي شمس (خورشيد)؛ 3- (در قديم) (به مجاز) سرخ رنگ.

شمسه : (عربي ـ فارسي) 1- نقش زينتي به شكل خورشيد كه در تذهيب، جواهر سازي، كاشي كاري و مانند آنها به كار مي‌رود؛ 2- نوعي پارچه؛ 3- (در قديم) خورشيد؛ 4- (به مجاز) عالي‌ترين و بهترين فرد.

شمس‌جهان : (عربي ـ معرب فارسي) 1- خورشيد جهان، آفتاب گيتي؛ 2- (به مجاز) زيبارو.